บทที่ 468

เย่หว่านเอ๋อร์ยิ้มอย่างมีความสุขที่สุด

ในที่สุดเธอก็สามารถออกจากสถานที่บ้าๆ นี้ได้แล้ว ทุกวันต้องคอยรับใช้เวินเนี่ยนเนี่ยน รินน้ำ ป้อนยา เล่านิทาน ยังต้องแสร้งทำเป็นอดทนและอ่อนโยนเพื่อหลอกล่อเด็ก...

แสร้งทำเป็นพักๆ ก็ยังพอไหว แต่ให้เธอแสร้งทำทุกวัน มันค่อนข้างเหนื่อย อีกทั้ง มู่เหยียนเซินก็เอนเอียงม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ